Στα λέμε τώρα για να μη λες μετά ότι δεν τά ‘ξερες
Συνάδελφε-Συναδέλφισσα,
Νομίζεις ότι ο κατήφορος που έχουμε πάρει στο εργασιακό περιβάλλον μας θα έχει σύντομα τέλος και θα μετατραπεί σε ανήφορο; Νομίζεις ότι το αφεντικό και οι μανατζαρέοι που μας έχει κουβαλήσει, ως δια μαγείας θα μας λυπηθούν και θα αρχίσουν να μας δίνουν αυτά που αξίζουμε; Αν τα νομίζεις αυτά θα δυσκολευτείς πολύ να τα στηρίξεις στην πραγματικότητα. Αν πάλι όχι, μπαίνει το ερώτημα: και τι κάνεις για όλα αυτά (εκτός από το να γκρινιάζεις);
Εμείς που γράφουμε αυτό το κείμενο πιστεύουμε ότι το αφεντικό έχει ακόμα πολλά όπλα στη διάθεσή του. Κάποια τα χρησιμοποιεί ήδη. Τα υπόλοιπα, όσο μας βρίσκει μπόσικους, είναι θέμα χρόνου να τα ρίξει στο τραπέζι.
Ήδη, τη στιγμή που μιλάμε καταστρατηγεί βασικά εργασιακά μας δικαιώματα. Η μη καταβολή των αναδρομικών που μας χρωστάει από τις αυξήσεις των περασμένων ετών και η μη έγκαιρη καταβολή του επιδόματος αδείας φαντάζουν λεπτομέρειες μπροστά στη γενικότερη κατάσταση.
Η καθυστέρηση στις πληρωμές, που τώρα πια γίνεται χωρίς γραπτή ειδοποίηση, είναι μια χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση. Από τις αρχικές καθυστερήσεις λίγων ημερών έχουμε φτάσει τώρα στο σημείο να μην ξέρουμε τι θα πληρωθούμε και πότε. Παρ’ όλα αυτά, οι αντιδράσεις μας περιορίζονται σε μουρμούρες που σταματάνε με το που θα μπουν λίγα φράγκα στο λογαριασμό μας. Με εκβιαστικά διλήμματα – ή πληρώνεστε και το μαγαζί πάει για φούντο ή δεν πληρώνεστε και το μαγαζί προχωράει – και απειλές έχει καταφέρει να μας φέρει κοντά στο σημείο να είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε και τζάμπα. Αλήθεια, ποιος από μας πιστεύει ότι η κατάσταση με τις καθυστερήσεις δε θα χειροτερέψει; Και πόσοι από μας είναι πρόθυμοι να δεχτούν την ξεφτίλα να δουλεύουν τζάμπα;
Τη φάση με το τετραήμερο το Μάρτη του 2010 τη θυμάστε; Ήταν η μόνη στιγμή που σαν εργαζόμενοι υψώσαμε συλλογικά – έστω αυθόρμητα και ανοργάνωτα – το ανάστημά μας. Και ήταν αυτός και μόνον αυτός ο λόγος που ο κουρής το μάζεψε. Επειδή όμως από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, δε θα πρέπει να κάνουμε σα να μας έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι αν το ξαναπροσπαθήσουν. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας θα μας κάνει φτηνότερους από όλες τις απόψεις. Φτηνότερους και από πλευράς μηνιαίων αποδοχών και αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης. Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά: στο καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας η αποζημίωση απόλυσης υπολογίζεται με βάση το νέο, μειωμένο μισθό. Υπενθυμίζουμε δυο-τρία πράγματα για την εκ περιτροπής εργασία. Είναι το καθεστώς μειωμένης απασχόλησης (τετραήμερο, τριήμερο κλπ.) που μπορεί ο εργοδότης να εφαρμόσει επικαλούμενος μείωση του κύκλου εργασιών του κατόπιν διαβούλευσης με εκπροσώπους των εργαζομένων. Η συμφωνία των εργαζομένων δεν είναι απαραίτητη. Ο εργοδότης μπορεί να προχωρήσει σε μονομερή εφαρμογή αυτού του καθεστώτος. Έτσι, οι εργαζόμενοι μπορεί να βρεθούν στη θέση να υποστούν μείωση των συνολικών αποδοχών τους (μισθός, δώρα, επιδόματα) ανάλογη με τη μείωση του εργάσιμου χρόνου. Το δρόμο για να το σταματήσουμε αυτό τον ξέρουμε. Το αν θα τον ακολουθήσουμε είναι στο χέρι μας. Και πρέπει να τον ακολουθήσουμε όλοι μαζί.
Τον τελευταίο καιρό ακούγονται μέσα στα μαγαζιά όλο και εντονότερες φήμες περί πτώχευσης της εταιρείας. Να ξεκαθαρίσουμε το εξής: όταν μια εταιρεία πτωχεύει, σε μεγάλο βαθμό είναι μια συμφέρουσα επιλογή για τον ιδιοκτήτη της. Στην περίπτωσή μας, αν ο κουρής επιλέξει αυτόν το δρόμο, θα πάρει τα ωραία του λεφτάκια και θα τα τοποθετήσει σε άλλες επενδύσεις. Εμάς άλλο είναι αυτό που πρέπει να μας απασχολεί.
Συνάδελφε-ισσα. το ξέρεις ότι σ’ αυτή την ιστορία υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να χάσουμε και τη δουλειά μας και τα λεφτά μας; Και μιλάμε και για τα δεδουλευμένα και για τις αποζημιώσεις απόλυσης. Και ο μόνος τρόπος για να θωρακιστούμε απέναντι σ’ αυτό το ενδεχόμενο είναι έστω τώρα, την ύστατη στιγμή, να αρχίσουμε να δρούμε συλλογικά. Ώστε, άμα φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο, να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε όλοι μαζί με κάθε δυνατό τρόπο αυτά που μας χρωστάνε. Πράγμα, που έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από το να τα διεκδικεί ο καθένας μόνος του.
Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις ούτε άσοι κρυμμένοι σε κάποιο μανίκι. Εμείς που τα γράφουμε αυτά, προτάσσουμε την ανάγκη, γιατί περί αυτού πρόκειται, όλοι οι εργαζόμενοι στα Μετρόπολις να σκεφτούμε και να δράσουμε συλλογικά. Μακριά από τις νουθεσίες και τις απειλές διευθυντών και μανατζαρέων να ενεργήσουμε για τα συμφέροντά μας και να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν. Να σταθούμε απέναντι στο αφεντικό και στα τσιράκια του και να μην αφήσουμε κανένα συνάδελφο μόνο του. Να μην επιτρέψουμε καμία απόλυση να περάσει στο ντούκου όπως γίνεται μέχρι τώρα. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Αντίθετα, αυτοί έχουν να φοβηθούν πολλά.
Η συλλογική δράση για μας πρέπει να είναι μονόδρομος. Ειδικά αν σκεφτούμε την εναλλακτική: να καταλήξει ο καθένας από μας άνεργος, άφραγκος και μόνος.
Όχι άλλη κλάψα! Ώρα για δράση!
– Νέα συνάντηση όλων των εργαζομένων στα Μετρόπολις στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, β’ όροφος, Εξάρχεια) την Κυριακή 8/5 στις 7:00 μ.μ.
– Μαζική συμμετοχή στη γενική απεργία στις 11/5
Εργαζόμενοι-ες στα Μετρόπολις
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής
[το κείμενο σε pdf]
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής 