Όλοι – όλες στην Απεργία της 8ης Μάρτη
Η φετινή απεργιακή κινητοποίηση είναι διαφορετική. Πραγματοποιείται σε μια συγκυρία που έχουμε χιλιάδες λόγους να είμαστε εξοργισμένες και εξοργισμένοι. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα η σύγκρουση τρένων στη σιδηροδρομική γραμμή Τεμπών έφερε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν εργαζόμενοι και επιβάτες. Εξοργίζει το πόσο επιδεικτικά αγνόησαν οι κυβερνητικές πολιτικές τις προειδοποιήσεις των ίδιων των εργαζομένων, των «κακών» σωματείων που προσπαθούσαν με όλους τους δυνατούς τρόπους, απεργίες, καταγγελίες, αναφορές να αναδείξουν την επικινδυνότητα από τη δυσλειτουργία των δικτύων, των τραγικών ελλείψεων ασφαλείας, το τι σημαίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις και η απαξίωση των δημοσίων συγκοινωνιών και ότι αυτό συνεπάγεται για εργαζόμενους και πολίτες επιβάτες. Μας εξοργίζει η ευκολία που επιδεικνύει το κράτος και η κυβέρνηση να φιμώσουν αυτές τις φωνές πριν καλά-καλά αρθρώσουν λόγο. Με το νόμο Χατζηδάκη και με ό,τι άλλο μέσο διαθέτει το κράτος κατευθείαν «παράνομο το ένα, παράνομο και καταχρηστικό το άλλο». Και τώρα μιλάμε για θύματα και για απαρηγόρητους συγγενείς.
Αυτοί που τώρα χύνουν δάκρυα σε θέσεις κυβερνητικές, κρατικές, που εκπροσωπούν θεσμούς πολύ λίγο μας πείθουν. Πολύ περισσότερο μας τρομάζουν. Ξέρουμε πολύ καλά ότι οτιδήποτε ενοχλεί τη μανιέρα του συστήματος μετατρέπεται σε «κακό συνδικαλισμό», «σε υπερβολές».
Και επειδή ο αγώνας των σωματείων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις για ασφαλή λειτουργία των συγκοινωνιών και υπεράσπισης της ίδιας της ακεραιότητας των εργαζομένων κλιμακώνεται την ημέρα της παγκόσμιας φεμινιστικής κινητοποίησης, ως Σύλλογος θέλουμε να αναφερθούμε στη σπουδαιότητα του αγώνα των γυναικών πλάι στα σωματεία.
Ξέρουμε από πρώτο χέρι με πόση ευκολία αγνοούνται τα προειδοποιητικά σημάδια της ενδοοικογενειακής βίας, μέχρι να προστεθεί στον κατάλογο άλλη μια γυναικοκτονία. Και μόλις θα υπάρξει άλλη μια δολοφονημένη θα δούμε πάλι δηλώσεις «αιχμηρές» και με νόημα: «θα χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση». Θα δούμε και πάλι την προσπάθεια αποσύνδεσης των γυναικοκτονιών από το συστημικό πατριαρχικό πλαίσιο που τις θρέφει, θα μιλήσουν για «κακιά ώρα», «αλκοόλ», «οικογενειακά προβλήματα».
Με τον ίδιο τρόπο αγνοούνται ένα σωρό φωνές γυναικών που πασχίζουν να γίνουν ορατές ως εργαζόμενες και ως άνθρωποι και όχι αντικείμενα στους χώρους εργασίας. Δίνοντας καθημερινές μάχες ενάντια στην παρενόχληση που ξεκινά από «αθώα» αστειάκια και μπορεί να καταλήξει στη σεξουαλική παρενόχληση ή την επίθεση. Πρόκειται για συμπεριφορές τις οποίες οι γυναίκες αντιμετωπίζουν πολύ πριν αναζητήσουν την πρώτη τους δουλειά, στην οικογένεια και στο σχολείο. Η σεξουαλική παρενόχληση είναι εξάλλου η άλλη όψη των διακρίσεων που υφίστανται οι γυναίκες στην εργασία.
Γνωρίζουμε επίσης καλά το πόσο εύκολα κλείνει κανείς τα μάτια μπροστά στα «ψαλιδισμένα» δικαιώματα και άθλιες εργασιακές σχέσεις που η κυρίαρχη ιδεολογία έχει επιβάλει στις γυναίκες συνάδελφους. Όπως επίσης και το πόσο πολύ βολεύει να επιφορτίζονται εξ ολοκλήρου με τα καθήκοντα της νοικοκυράς και της μητέρας (τα οποία γίνονται ασήκωτα όταν τα συστήματα υγείας και παιδείας διαλύονται), με αποτέλεσμα συχνά να αντιμετωπίζεται με ανακούφιση η εισβολή της τηλεργασίας στα σπίτια μας.
Αλήθεια, πόσο εισακούγονται οι γυναίκες που φωνάζουν για μισθολογική ισότητα; Όταν τα σωματεία φωνάζουν για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας πόσο το ακούνε οι «ευαίσθητοι» φορείς; Χωρίς ΣΣΕ, οι γυναίκες γκετοποιούνται όλο και πιο πολύ στις λιγότερο ειδικευμένες, περισσότερο επισφαλείς θέσεις εργασίας με όχι πλήρες ωράριο ή ορισμένου χρόνου. Από το μισθολογικό χάσμα που δημιουργείται σχεδόν πάντα, δεν κερδίζει όμως ο συνάδελφος επειδή η συναδέλφισσά του πληρώνεται λιγότερα. Κερδίζει μόνο το αφεντικό, που τσεπώνει τη διαφορά. Και το αποτέλεσμα είναι η συμπίεση όλων των μισθών προς τα κάτω (όπως είδαμε την περασμένη δεκαετία).
Όπως και κάθε 8 Μάρτη, έτσι και φέτος, έχουμε χιλιάδες λόγους που δεν γιορτάζουμε. Στο γιορτινό τραπέζι που προσπάθησαν να στρώσουν κυβέρνηση και όλο το επιτελείο του κράτους ήθελαν τα σωματεία και τους εργαζόμενους φιμωμένους. Εμείς μαζί με τις γυναίκες όλου του κόσμου διαδηλώνουμε και απεργούμε για το δικαίωμα στην εργασία με αξιοπρέπεια, για ίσα δικαιώματα. Για να δώσουμε ένα τέλος στις πολιτικές που ξεπουλάνε τις ζωές μας και μας δολοφονούν, πολιτικές που το πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα γεννά και συντηρεί. Για το δικαίωμα στο συνδικαλισμό και ενάντια στις προσπάθειες φίμωσης του για να μην υπάρξουν άλλοι εργαζόμενοι και πολίτες που θα χάσουν την ζωή τους από τις εγκληματικές κυβερνητικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και των περικοπών.
• Αυξήσεις στους μισθούς
• ισότητα στην αμοιβή
• δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες φροντίδας
• Δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες στήριξης, για τα θύματα της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βία (ψυχολογική, νομική και κοινωνική στήριξη)
• Αλληλεγγύη στην 12χρόνη επιζώσα βιασμού στον Κολωνό και στην οικογένειά της
• Καμία ανοχή στην εγκληματική απάθεια όλων των αρμόδιων φορέων για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη
Στις 8 Μάρτη δεν γιορτάζουμε, συμμετέχουμε μαζικά στις απεργιακές κινητοποιήσεις των σωματείων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την υποβάθμιση των δημοσίων συγκοινωνιών και στις κινητοποιήσεις των φεμινιστικών συλλογικοτήτων στην πάλη για την εξάλειψη όλων των μορφών έμφυλης καταπίεσης.
Όλοι όλες στην Απεργιακή Συγκέντρωση στα Χαυτεία, ώρα 12.30 μ.μ.
________________________________________________
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου και Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...