8 Μάρτη διεκδικούμε, δεν γιορτάζουμε
Στις 8 Μαρτίου του 1857, οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη προέβησαν σε μία ιστορική απεργιακή κινητοποίηση διεκδικώντας την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας τους, μειωμένο ωράριο, αυξήσεις στους μισθούς τους και ισότιμη εργασιακή αντιμετώπιση με τους άντρες συναδέλφους τους. Η απεργία εκείνη υπήρξε το αποκορύφωμα ενός πολυετούς αγώνα από το πρώτο εργατικό σωματείο της ιστορίας αποτελούμενο αποκλειστικά από γυναίκες για τα εργασιακά δικαιώματα των εργατριών των ΗΠΑ. Από τότε και μέχρι σήμερα, η 8η Μάρτη αποτελεί μια ημερομηνία σταθμό για τα γυναικεία δικαιώματα και την σύνδεσή τους με το εργατικό κίνημα.
Σήμερα, σχεδόν δύο αιώνες μετά, παρά τις πολλές και σημαντικές νίκες του φεμινιστικού κινήματος που έχουν μεσολαβήσει, τα δικαιώματα των γυναικών βρίσκονται εκ νέου στο στόχαστρο. Η γενικευμένη επίθεση του καπιταλιστικού συστήματος και η παγκόσμια άνοδος της ακροδεξιάς οδηγεί και στην αναίρεση κεκτημένων των γυναικών που για δεκαετίες έμοιαζαν αυτονόητα και κερδήθηκαν με κόπο. Η διπλή καταπίεση που βιώνουν οι γυναίκες, όχι μόνο λόγω του φύλου τους αλλά και εξαιτίας της ταξικής τους θέσης, τις κάνει ακόμα πιο ευάλωτες απέναντι στο σύστημα εξουσίας. Έτσι, η φετινή 8η Μάρτη είναι κάτι παραπάνω από μια ημέρα μνήμης. Αποτελεί μια ημέρα αγώνα για ζητήματα που έχουν να κάνουν με το εδώ και το τώρα, καθώς οι γυναίκες συνεχίζουν να περιθωριοποιούνται στους χώρους δουλειάς τους, να περιορίζονται σε ανειδίκευτες θέσεις εργασίας και να υπαμείβονται.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το Κράτος δεν θέλει και δεν μπορεί να αποβάλλει από τις πολιτικές του τον μισογυνισμό διότι αποτελεί συστατικό στοιχείο του και δομικό εργαλείο του για την πειθάρχηση της κοινωνίας. Ακόμα και όταν διατείνεται πως προωθεί προοδευτικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος των γυναικών, στην πραγματικότητα αλλάζει μορφή στον δομικό του μισογυνισμό και κρατάει ατόφια την ουσία του, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων ετών το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια που αν και υποτίθεται πως αποτελεί θετική εξέλιξη για τις γυναίκες, στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ακόμα κομμάτι στο μεγάλο παζλ του συστημικού μισογυνισμού. Την ίδια ώρα άλλωστε, το Κράτος συνεχίζει να σφυρά αδιάφορα όσον αφορά τις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς, τα κυκλώματα trafficking και παιδοβιαστών, τα κυκλώματα παρένθετης μητρότητας, τις συνεχόμενες απολύσεις εγκύων και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους εργασίας, συντηρεί το φόρο πολυτελείας σε βασικά γυναικεία αγαθά όπως τα προϊόντα περιόδου και δεν διστάζει να δίνει δημόσιο λόγο σε σκοταδιστικές φωνές που φαντασιώνονται την ποινικοποίηση των εκτρώσεων.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, η 8η Μάρτη, που επί χρόνια αντιμετωπιζόταν ως ημέρα γιορτής των γυναικών επιστρέφει στις ρίζες της και γίνεται η μέρα της έκφρασης για την απελευθέρωση των γυναικών της εργατικής τάξης από τα δεσμά της πατριαρχίας. Όπως σε όλο τον κόσμο έτσι και εδώ, βγαίνουμε στους δρόμους, διαδηλώνουμε και απαιτούμε:
- Αυξήσεις μισθών
- Ισότητα στην αμοιβή
- Δωρεάν Προϊόντα περιόδου
- Άδεια Περιόδου
- Επίδομα στήριξης στις εργαζόμενες μητέρες
- Παροχή και αύξηση της άδειας εγκυμοσύνης
- Συλλογικές συμβάσεις εργασίας που θα προστατεύουν από τις διακρίσεις λόγω φύλου
- δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες ψυχολογικής και νομικής στήριξης σε θύματα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας
Στις 8 Μάρτη δεν γιορτάζουμε, συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις των σωματείων και των φεμινιστικών συλλογικοτήτων για την εξάλειψη όλων των μορφών έμφυλης καταπίεσης.
Όλες/οι στην Συγκέντρωση 12.00 Πλατεία Κλαυθμώνος
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου –
Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 2103820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr
………………………………………………………………………………………….
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής 